Mijn vrouw verbleef enige tijd in het ziekenhuis. Ik had dan ook de zorg over onze twee kinderen. Aangezien we in een rustige straat wonen, was er de mogelijkheid om de kinderen buiten te laten spelen. 

Als goed ouder keek ik regelmatig even naar buiten of ik nog een glimp op kon vangen van het buiten spelende kroost. Zittend op hun hurken waren zij met een vriendje erbij van dezelfde leeftijd, drie jaar, met een plastic tasje aan het spelen. Op hun manier waren zij een actie gestart: de Jan de Weertstraat  moest in hun ogen vrij van hondenstront worden. Het  plastic tasje diende ervoor om de uitwerpselen in op te bergen. Een van mijn zoons was daar druk mee bezig. Aangezien het niet zo gemakkelijk ging als hij dacht, werd er nog een hulpmiddel ingeschakeld. Juist ja: wat werkt er beter dan je handen! De drollen werden zonodig met de handen erin geschoven om ze daarna grondig schoon te vegen aan broek en jas. Want het is toch vies, al die poep aan je handen, nietwaar? 

Toen ik ter plaatse verscheen waren er al aardig wat uitwerpselen in het tasje verzameld. Dus ook het nodige aan jas en broek afgeveegd. Ik heb zoonlief direct naar binnen gedirigeerd en hem gesommeerd om met zijn kleding aan onder de douche plaats te nemen. "Wie gaat er nou met zijn kleren onder de douche?" was zijn commentaar. Ik antwoordde dat ieder kind met poep aan zijn kleding dit moest. "Dus ook mijn vriend?" "Ja jongen, ook jouw vriendje", antwoordde ik. De rest van de dag is hij binnengebleven om verdere schade te voorkomen en ook om schoon te blijven. Ik ben vergeten te vragen hoe de reactie was van de moeder van het vriendje, maar ik denk dat ik dat wel weet. Hoewel ieder mens anders kan reageren.

Een Peenbuiker in Moerwijk